آدم به عنوان عضو جامعه از دو گرسنگی رنج می‌برد. تغذیه‌ای که امروز نشد، تغذیه‌ای که در گذشته نشد و در آینده معلوم نیست بشود. تغذیه امروز امکان حرکت در جا و در حال را ممکن می‌کند. تغذیه‌ای که در گذشته نشد، و احتمال نشدنش در آینده هست، امکان حرکت امروز را محدود، مردد، مشکوک، ناقص، و به شکل دردآلودی آلوده به «شدت» می‌کند
گرسنگی ما در هویت دگرباشی … شبیه همین دو گرسنگی است