Skip to main content
شعر

دِگرتَنی

توسط نوامبر 20, 2020سپتامبر 15th, 2022بدون نظر

می‌کُند تنِ تو را از لذتِ نفس کشیدن، خالی
و
می‌ساید
آغشته به نفرت
به دیواره‌های درونی تنِ خالی‌شده‌ٔ تو
و
می‌ساید

آغشته به نفرت
به دیواره‌های بیرونی تنِ خالی‌شده‌ٔ تو
و،
هُل می‌دهد تو را
بیرون از
انسان‌بودنِ خودت،
که

انسان‌بودنِ خود را
با مهر به خود،
به نفس‌های خود،
به نرمای شکم و پستان‌های خود
می‌شناسی
و

هل می‌دهد تو را از انسان‌بودنِ خودت بیرون
تا زندگی را بهت‌زده
مُردگی کرده باشی 
در هول
در خلاء
؛
چرا
؟
!

۲۰۱۲

دیدگاه خود را ثبت کنید