می‌کُند تنِ تو را از لذتِ نفس کشیدن، خالی
و
می‌ساید
آغشته به نفرت
به دیواره‌های درونی تنِ خالی‌شده‌ٔ تو
و
می‌ساید
آغشته به نفرت
به دیواره‌های بیرونی تنِ خالی‌شده‌ٔ تو
و،
هُل می‌دهد تو را
بیرون از
انسان‌بودنِ خودت،
که
انسان‌بودنِ خود را
با مهر به خود،
به نفس‌های خود،
به نرمای شکم و پستان‌های خود
می‌شناسی
و
هل می‌دهد تو را از انسان‌بودنِ خودت بیرون
تا زندگی را بهت‌زده
مُردگی کرده باشی
در هول
در خلاء
؛
چرا
؟
!
–
۲۰۱۲