با خاک دیگری
از حال میرسیم.
گویا که دیده یا ندیده میگذریم تاشده بر ریشههام خاک.
اینجا منم که نام تو از یاد رفتهام.
آنجا تویی که برگ مرا باد میبـَـرد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابوذر کریمی، خرداد ۱۳۸۹ هجریشمسی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ